به گزارش پايگاه خبري تحليلي پيرغار به نقل از شبکه اطلاع رساني راه دانا؛ مديريت دو سال و نيمه دولت روحاني بر اقتصاد کشور شرايطي را فراهم کرده که امروز با گذشت نزديک به 1000 روز از عمر دولت، وضعيت هر بخش از اقتصاد کشور را که در بورس بررسي کنيد نتيجه اي جز نااميدي عايدتان نمي شود. اين وضعيت در سال 94 به شدت تشديد شده و گزارشهاي شش ماهه و نه ماهه نخست امسال نشان مي دهد که بي سابقه ترين رکود حاکم بر دهه هاي اخير، اقتصاد کشور را فرا گرفته است.

يکي از بخشهايي که اوضاع بسيار وخيمي را مي گذارند شرکتهاي وابسته به فلزات اساسي است که در دو سال و نيم اخير آب خوش از گلويشان پايين نرفته است. صنعت فولاد، مس، ذوب آهن، آلومينيوم و حتي لوله و ماشين سازي هم در دولت روحاني وارد رکود عميقي شده اند که خروج از آن بسيار سخت به نظر مي رسد.

صنعت فولاد کشور با توجه به افزايش واردات فولاد از چين در دولت تدبير و اميد و توقف ساخت و ساز در کشور به يک صنعت ورشکسته تبديل شده است. اين در حالي است که در سالهاي قبل شاهد سودآوري سرشار صنعت فولاد ايران بوديم و به حتي به عنوان يک صادر کننده در منطقه ظاهر مي شديم.

همچين انبار کارخانه هاي ذوب آهن، آلومينيوم و مس هم اين روزها مملو از توليداتي است که بازاري در وضعيت فعلي اقتصاد ايران برايشان وجود ندارد و دولتمردان يازدهم تدبيري براي فروش آنها نداشته اند.

بررسي گزارش حدود 300 روز اول سال 94 از وضعيت شرکتهاي وابسته به فلزات اساسي به خوبي اوضاع اسفبار صنايع وابسته به اين فلزات را نشان مي دهد. با يک نگاه ساده به وضعيت اين شرکتها در بورس مي‌توان دريافت که 82 درصد از شرکتهاي اين گروه نسبت به سال 93 با کاهش فروش مواجه شده اند. همچنين فقط 3 شرکت (14درصد) از شرکتهاي گروه مذکور نسبت به سال 93 افزايش سود خالص داشته اند و 86 درصد از آنها يا زيان شناسايي کرده اند يا با کاهش سود خالص مواجه شده اند. 64 درصد اين شرکتها هم با کاهش توليد روبرو بوده اند.

در گروه فلزات اساسي 59 درصد شرکتها با اعلام تعديل منفي، پيش بيني سود ساليانه خود را با توجه به عملکرد 6 ماهه کاهش داده اند و تنها 3 شرکت تعديل مثبت اعلام کرده اند.

واکاوي وضعيت اين شرکت‌ها در بازار سرمايه نشان مي‌دهد که برخي از شرکتهاي اين گروه عليرغم کاهش سود يا تغيير پيش بيني ساليانه از سود به زيان، پوشش مناسبي نداشته اند و همين امر بيانگر کاهش بيشتر سود و افزايش زيان در شرکتهاي مذکور تا پايان سال مي باشد.

به اين ترتيب مي‌توان گفت صنعت فلزات اساسي کشور در دو سال و نيم اخير به عنوان يکي از خاستگاه‌هاي اصلي، در مرز ورشکستگي اين صنايع قرار گرفته که اگر تيم اقتصادي دولت هرچه سريعتر چاره اي براي آن نينديشد وضعيت بسيار بدي در در انتظارشان خواهد بود.